Zingen

In 1994 was ik wijkagent in Scheveningen. Rondom de Ankerstraat was in de zomer een hoop jeugd aanwezig en oudere bewoners hadden daar last van. Een Scheveninger van een jaar of tachtig, vertelde mij het verhaal hoe hij dat ooit had opgelost. De man woonde met zijn vrouw in een portiekwoning. Toen het weer in de herfst minder goed werd, nam een aantal jongeren hun portiek in bezit. Er werd gedronken en gezongen. Omdat de jongens niet op verzoeken van buurtbewoners reageerden, werd de politie erbij gehaald. Ook dit was echter zonder resultaat. Dat was het moment dat de man in actie kwam.

Op een avond, toen de groep vertrokken was en er nog één jongen een sigaretje stond te roken, kwam de man naar buiten. ’Hey jongen, was jij het die net zo mooi zong?’, vroeg de man zo serieus mogelijk. De jongen reageerde niet echt. Toen vroeg de man hem of hij dat liedje nog een keer wilde zingen. ‘Voor een kwartje.’ De jongen voelde zich wat beschaamd, maar zong desondanks zachtjes en wat onhandig het refrein. Toen hij klaar was, bedankte de man hem van harte en gaf hem een kwartje voor zijn zangkunst. De jongen liep weg en de man liep naar binnen.

De volgende dag stond de jongen met zijn vrienden weer te zingen. Wat deed de man dit keer? Hij gaf iedereen een kwartje. Dat ging nog twee dagen zo door. De jongeren vonden de Scheveninger natuurlijk maar een gekke vent, maar ze bleven komen. Een kwartje was in die tijd wat twee euro nu is, moet je bedenken. Elke avond kwam er wat jongeren bij. Aan het einde van de week kwam de man echter niet aan het eind, maar aan het begin van de avond naar buiten. Hij zei tegen de jongens: ‘Jullie zingen prachtig, maar het kost me simpelweg teveel geld zo. Ik geef jullie elke avond nog maar één kwartje en die moeten jullie maar met elkaar delen. Oké?!’ Even was het stil. Toen zei één van de jongens: ‘Wat denk je wel, ouwe. Dat we hier met zijn allen voor maar één kwartje komen zingen? We zijn niet gek.’ Verontwaardigd verdween de groep om niet meer terug te komen. Zingen voor een kwartje?! Hoe haalde ie het in zijn hoofd …


Ruud van Diemen
Spaan Management Consulting B.V.