Wielklem

Eén van de strategieën van het omdenken is de strategie van het doorzetten. Het achterliggende idee? Soms ontstaan nieuwe mogelijkheden slechts door volharding, doorprutsen, stug doorzoeken en (vaak) een beetje geluk en toeval. Het verhaal van de welbekende en gehate wielklem is daar een mooi voorbeeld van.

Is de wielklem, door parkeerswachters in gebruik genomen om auto`s te verhinderen weg te rijden, ook met het oog op parkeerbeleid ontwikkeld? Nee. Geenszins. De oorspronkelijke bedoeling van de wielklem was dat het een soort slot zou zijn voor op je auto. Net zoiets als een kettingslot op je fiets. Als commercieel produkt mislukte de wielklem echter jammerlijk. Het apparaat zou ongetwijfeld een stille dood gestorven zijn, ware het niet dat een overijverige overheidsdienaar bedacht dat het ding mogelijk ingezet zou kunnen worden tégen de autobezitter. En zo vond de wielklem alsnog zijn bestemming.

Overigens. Niet zo lang geleden is ooit eens een Poolse automobilist van de weg gehaald, die met een slakkegangetje van 20 kilometer per uur over de vluchtstrook onderweg was van Amsterdam naar de Duitse grens. Waarom hij zo langzaam reed? Je raadt het al. Eén van de wielen was geblokkeerd door een wielklem. Maar dit terzijde...


Berthold Gunster
Bron: `Zoiets verzin je toch niet`, Jurriaan Tas, Uitgeverij Forte.