Slow drink

Stel je voor, je zit gezellig in een Ierse pub en bestelt een Guiness. Zorgvuldig schenkt de barkeeper je glas driekwart vol. Dan is het wachten, wachten, wachten….totdat de schuimkop neerslaat en op precies het juiste moment de barkeeper z’n karwei kan afmaken. Een glas Guinness wordt immers tot de rand toe vol getapt.

Het ritueel kost tijd, maar dat vind je geen probleem: je weet dat dit hoort bij het inschenken van een lekker glas Guinness.Wat je waarschijnlijk niet wist, is dat dit ritueel door slimme marketingmensen is bedacht om Guinness te promoten.

In de haastcultuur van de vroege jaren 90 van de vorige eeuw zag Guinness z’n omzet teruglopen in alle pubs in Groot-Brittannië. Klanten wilden geen 10 minuten wachten tot de schuimkop op hun biertje voldoende was gezakt.

Dus besloot het bedrijf van de nood een deugd te maken en slogans te lanceren als ‘Good things come to those who wait’ en ‘It takes 119.53 seconds to pour the perfect pint’. Op televisie verschenen commercials die toonden wat de enige ‘juiste’ manier was om een glas Guinness in te schenken. Zo werd al snel een ritueel geboren, en dankzij de slimme campagne ging de manier van tappen deel uitmaken van de beleving van een glas Guinness. ‘Niet iedereen kan zomaar een glas inschenken’, zei Guinness meesterbrouwer Fergal Murry ooit.

Goeie omdenkers, die marketeers.


Laura Koppenberg
maart 2012

Bron: Koop mij, waarheid en leugens over ons koopgedrag (Martin Lindstrom, 2008)