Roetz Bikes

In Nederland worden meer dan een miljoen nieuwe fietsen per jaar verkocht. Ja echt. Kun je dus nagaan hoeveel daarvan er op de schroothoop, in een gracht of als weesfiets op een station belanden.

Stations in grote plaatsen staan vol verweesde fietsen. En het lijkt alsof er daar in die rekken elke dag méér fietsen bij komen, die nooit meer door de eigenaar worden opgehaald.

Wij van omdenken begrijpen niet zo goed, hoe dat komt. Want een fiets is toch best een kostbaar vervoermiddel. Waarom zouden zoveel mensen op een bepaald moment besluiten ‘kom, ik fiets eens naar het station, ik parkeer m’n fiets en ik haal ‘m nooit meer daar weg’? Maar dat terzijde.

De politie schoont een keer in de zoveel tijd de boel. Je kent ze wel, die stickers: “gebruik je deze fiets nog? Haal dan deze sticker van je zadel, want over twee weken worden alle fietsen met een sticker verwijderd”. Maar vervolgens zitten politie en gemeente met het probleem. Wat doen zíj met die berg ouwe, vaak verroeste, afgedankte exemplaren?

Mark Groot-Wassink en Tiemen van der Hoeven vonden dat eeuwig zonde. Hun bedrijf, Roetz-Bikes, koopt bij gemeentedepots oude fietswrakken op, die in een sociale werkplaats gestript worden.

Daarna krijgen ze een nieuwe, rode laklaag en goede hergebruikte onderdelen. De fiets wordt afgemaakt met houten spatborden, kurken handvaten, een nieuw zadel en jasbeschermers van natuurlijke of gerecyclede materialen. De fietsen hebben fans van het eerste uur, zoals Erik Hof, een oud-collega van Groot-Wassink. Hij bestelde ongezien een Roetz-bike, vertelt hij, omdat het concept hem zo aansprak. Ook over de vormgeving is hij zeer te spreken, ‘maar dat is een afgeleide’, benadrukt Hof. ‘Wat mij vooral aansprak was de betrokkenheid van de sociale werkvoorziening’.

Zo snijdt het mes aan meerdere kanten: social return ten top!


Bron: Ode (Willemijn Sneep) www.roetz-bikes.nl
Mei 2012