Nadat ik gescheiden was, besloten mijn ex en ik bij elkaar in de buurt te blijven wonen, om samen voor de kinderen te kunnen blijven zorgen. En dus hadden we ieder een ongeveer even grote vrijstaande woning op slechts 200 meter afstand van elkaar. Na drie jaar verhuisde mijn ex echter naar een huis met een veel groter perceel. Het besloeg zo'n 10.000 vierkante meter. Om de verhoudingen te schetsen: mijn `perceel` besloeg 500 vierkante meter.
Wij woonden in een dorp waar over van alles werd geroddeld. Dus ook hierover. En zo kreeg onze dochter, die toen 11 jaar was, viavia te horen dat haar vader dat gedaan had "om te laten zien dat hij meer van de kinderen houdt dan haar moeder."
Toen mijn dochter dit hoorde was ze intens verdrietig. Hoe konden de mensen dat nou zeggen? Dat sloeg toch nergens op? Ik zuchtte diep. Hoe zou mijn dochter met deze situatie om kunnen gaan? Zou ze deze roddels moeten weerspreken, dat was toch van de zotte? En dus besloot ik haar te helpen door het geroddel juist uiterst serieus te nemen.
Ik pakte de rekenmachine. "We gaan de mensen die dat zeggen helpen. We gaan voor ze uitrekenen hoeveel papa méér van jou houdt dan ik van jou hou. Eens even kijken, 10.000 gedeeld 500, dat is precies 20. Zeg maar tegen de mensen die zo'n opmerking maken dat ze gelijk hebben en dat papa 20 keer meer van jou houdt dan mama." Eerst keek mijn dochter mij verbaasd aan, daarna schaterde ze het uit. Haar verdriet was onmiddellijk over.
Jacqueline de Weerd
1 maart 2011
Lastige kinderen, heb jij even geluk, A.W. Bruna Uitgeverij, pag. 239