Protestbos

Het Lickebaertgebied  tussen Maassluis en Vlaardingen kreeg in de jaren `80 landelijke bekendheid doordat in dit gebied met agrarische, natuur- en recreatiebestemming sprake was van ernstige dioxinebelasting.

Die vervuiling was het gevolg van uitstoot van de Afval Verwerking Rijnmond en dermate ernstig dat de melk en andere agrarische producten afkomstig uit het gebied vernietigd moesten worden. Het ontlokte de toenmalige milieuminister Hans Alders de uitspraak: ‘Als we ergens een vuilstort in moeten richten, moet dat maar in de Lickebaert, want de milieubelasting is daar toch al redelijk zwaar.’ En zo geschiedde. In 1992 werd bij Koninklijk Besluit bepaald dat  het Lickebaertgebied plaats moest gaan bieden aan een stortplaats van verontreinigd bouw- en sloopafval en vervuilde grond.

Een aantal inwoners van Maassluis en Vlaardingen gaf zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Er werd een koppeling gemaakt tussen het gewraakte Koninklijk Besluit en een Koninklijk Verzoek, gedaan door Hare Majesteit in de kersttoespraak, om meer bomen te planten. Wat nu als dat verzoek van onze eigen koningin nu eens heel letterlijk werd opgevolgd?

Met hulp van vele vrijwilligers werden in twee weken 17.000 boomcheques van 5 gulden verkocht. Tijdens een feestelijke plantdag op 12 december 1992 werd door 7.000 vrijwilligers op de beoogde stortlocatie een `Volksbos` van 20 hectare geplant.

Resultaat: een geweldige happening, aandacht in alle landelijke media voor deze moeder-aller-protestbossen, een batig saldo van ruim 100.000 gulden en definitief afgeblazen stortplannen. Geen bestuurder durfde het aan een Volksbos van 20 hectare opzij te schuiven. Én een schitterend bos waar inmiddels reeën, vossen, lepelaars en ooievaars gesignaleerd werden, een broedgebied voor blauwborsten, waar het zeldzame Oostelijk Kruiskruid en de zeer zeldzame Wilde Kievitsbloem zich spontaan hebben ontwikkeld!


Niko Koffeman
april 2012