Pesten

Onze dochter van 6 is (wat) faalangstig. Ze wil spelletjes alleen meedoen als ze zelf haar regels kan vormen (lees: niet kan verliezen). Nu heb ik haar en haar broertje enige weken geleden het kaartspelletje `pesten` geleerd. Ondanks de voortdurende tegenslag is dit spelletje toch favoriet. Waarom? Omdat ze met pesten kan omdenken!

Bij `pesten` hoort pesten en gepest worden. En haar denkpatroon is er doorgaans een van vastdenken. `Dat zijn zoveel kaarten`, als ze weer eens moest pakken, `daar kan ik nooit mee winnen!` Gevolg: een boos en verdrietig kind, dat niet meer mee wil spelen. Elke kaart erbij is een probleem erbij.

Op een dag hadden we echter een verhelderend gesprek. Ik keerde het om en zei tegen haar: `Je begrijpt het niet. Elke kaart die je pakt, is een extra mogelijkheid de ander te pesten. Hoe meer kaarten, des te beter.` Het gevolg? Sindsdien kan ze gezellig een spelletje spelen zonder dat het verzandt in gemopper, boosheid en verdriet. Er wordt soms zelfs al `jippie` geroepen als ze een kaart moet pakken. `Nu kan ik weer pesten!`


Josine Tholen
27 juli 2011