Olympische Spelen

De Tweede Kamer wil een debat over de kosten van de Olympische Spelen, die Nederland mogelijk in 2028 wil organiseren. Dat bleek maandag na publicaties van RTL Nieuws, waaruit duidelijk werd dat de organisatiekosten tot 8 miljard euro kunnen oplopen. De vraag is alleen: is hier wel een probleem? Ligt hier niet juist een ongekende mogelijkheid?

Tot 1980 hebben Olympische Spelen altijd (enorme) verliezen met zich meegebracht, maar de spelen van 1984 in Los Angeles, Amerika, doorbraken die trend. Voor het eerst werd er winst gemaakt. En niet een beetje ook: omgerekend een bedrag van 177 miljoen euro. Met een budget van destijds slechts 330 miljoen euro is dat geen slecht bedrijfsresultaat: meer dan 50% winst. Ook de drie Olympische Spelen daarna, Seoul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996, leverden (significant) meer geld op dan ze gekost hadden. Wie zegt dus dat de Olympische Spelend per definitie geld kosten? Sterker nog, over de spelen dit jaar in Londen is er al allerlei gebakkelei over de vraag hoe de (mogelijk) winst precies verdeeld zal moeten worden.

Om de Olympische Spelen in Nederland ook feitelijk tot een financieel succes te maken, is er wel wat meer nodig dan een enthousiast verhaal inde Tweede Kamer, een kleurige folder of een enthousiaste oproep in de Telegraaf. Wat zou de Nederlandse overheid naar onze mening kunnen en vooral ook moeten doen? De spelen ‘outsourcen’, ze privatiseren.

Zie de spelen niet als overheidstaak, maar als ondernemingsrisico. Maak een duidelijk convenant met het bedrijfsleven, zij organiseren de spelen met als clausule dat eventuele verliezen voor hen zijn en eventuele winsten verhoudingsgewijs verdeeld worden tussen de overheid en het bedrijfsleven.

Het gevolg? Het risico is nagenoeg nihil, de kans op financieel succes zeer groot. Deze gedachte moet voor een rechts kabinet, dat de mogelijkheden van privatisering en ondernemerschap van harte toejuicht, toch een logische stap zijn?

En, om het nog aantrekkelijker te maken, dan hebben we het nog niet eens over de mogelijk spin-off als een betere infrastructuur, versterking van het imago van Nederland, de impuls die de economie er door krijgt, betere sportaccommodaties, de ombouw van kantoren tot hotelaccommodaties en woningen … Affijn, vul zelf de lijst maar aan. Wij van omdenken zeggen: doen!

De gedachte de spelen te zien als renderende onderneming werd geformuleerd door:

Cor Spronk (www.SBenA.nl)
Gerolf de Boer (@gerolfdeboer)
Ap van der Pijl (@ApvanderPijl)
Mirjam Gaasterland (@mgaasterland)
Belinda Verstappen (@BilandaBelonda)
Patrick Smits
Carlijn Witvliet (@carlijnwitvliet)

Bovenstaande mensen behoren tot de groep van 150 omdenkers (#clubvan150), die van 19 maart tot en met medio april 2012 dagelijks het nieuws omdenken.