Ach, Mr. Bean. Je kunt bijna niet anders dan van hem houden. Dit personage, gespeeld door de Britse acteur Rowan Atkinson, was in de jaren 90 ontzettend populair en zette Atkinson op de kaart als acteur en komiek. Maar de ontstaansgeschiedenis van Mr. Bean is een bijzonder verhaal.
Mocht je geen idee hebben wie Mr. Bean is, dan volgt nu een korte introductie. Die hadden we zelf kunnen schrijven, maar op Wikipedia staat eigenlijk de perfecte omschrijving.
Hij is een onhandige, egoïstische, narcistische en vaak vindingrijke man die regelmatig in hilarische situaties terechtkomt bij het uitvoeren van taken die een normaal mens nauwelijks moeite zouden kosten, zoals zwemmen, het verven van een muur, het posten van een brief, het afleggen van een examen of het maken van een sandwich. Om uit de problemen te komen moet Mr. Bean steeds originele oplossingen verzinnen.
Bekijk ook vooral even onderstaande video met één van onze favoriete scènes. Maar hoe kwam Rowan Atkinson op het idee van Mr. Bean?
Rowan Atkinson had het als kind niet makkelijk. Hij stotterde en zijn uiterlijk viel op tussen de andere kinderen. Hij werd flink gepest en uitgescholden voor alien. De andere kinderen in zijn klas vonden hem maar raar en Atkinson werd een stille en teruggetrokken jongen die niet veel vrienden had. Hij stortte zich volledig op leren en zijn huiswerk en werd uiteindelijk toegelaten tot het prestigieuze Oxford University.
Daar ontdekte hij zijn liefde voor acteren. Maar optreden lukte niet omdat hij nog steeds ontzettend stotterde. Hij richtte zich weer op zijn academische carrière en studeerde af als elektrotechnicus. Toch kon hij zijn droom om acteur of komiek te worden niet loslaten. Hij probeerde van alles, maar helaas bleef het stotteren hem in de weg zitten en kwam zijn carrière als acteur of komiek maar niet van de grond.
Op een gegeven moment ontdekte hij dat hij alleen maar stotterde als hij zichzelf moest zijn op het podium. Nam hij de rol van iemand anders aan, dan verdween zijn gestotter. Een doorbraak! Helaas bleven de afwijzingen komen. Deze keer vanwege zijn uiterlijk. En hoe los je dat dan weer op? Door bij de radio te gaan werken natuurlijk.
Daar ontwikkelde hij een karakter dat al veel weg had van Mr. Bean. Een kinderachtige, onhandige stuntelaar. Dat sloeg zo goed aan, dat hij met deze act uiteindelijk het theater in ging. Daar realiseerde hij zich dat hij juist gebruik moest maken van zijn “problemen”. Zijn spraakgebrek én karakteristieke uiterlijk droegen juist bij aan de hilariteit van zijn karakter. Door deze problemen volledig te omarmen kon het personage Mr. Bean ontstaan. Zonder Atkinsons opvallende mimiek en gekke stemmetjes was Mr. Bean nooit een internationaal succes geworden.
Een mooi voorbeeld van de strategie van het etaleren uit het boek 'Huh?! - de techniek van het omdenken'. Iets vervelends wegstoppen, maakt het vaak alleen maar erger. Toon bewust wat je normaal gesproken juist wil verbergen. En speel, vergroot, overdrijf en overdrijf wat extra.
Het is inmiddels bijna 34 jaar geleden dat de eerste aflevering van Mr. Bean op televisie werd uitgezonden. Rowan Atkinson stottert nog steeds en ook zijn opvallende looks zijn niet veranderd, maar hij ziet dat nu als een groot voordeel.
Iedere zondag lees je op deze website een Omdenkverhaal. Kom je zelf zo'n verhaal tegen? Bijvoorbeeld in de krant, op je werk, thuis of online. Of heb je zelf iets omgedacht dat perfect past tussen alle Omdenkverhalen op deze website? Laat het ons dan vooral weten, want we zijn altijd op zoek naar fraaie voorbeelden. Mail jouw verhaal of tip naar contact@omdenken.nl. Dank je wel!
Bedankt voor de tip Erik Philippus!