Tijdens Luilak, de zaterdag voor Pinksteren, werd ik wakker gemaakt door een groepje luidruchtige jongeren die onderaan m’n flat lawaai aan het maken waren. De volgende ochtend moest ik op tijd op, dus ik baalde er ontzettend van.
Ik keek uit mijn raam en zag de jongens staan. Ik stond op het punt er iets van te zeggen, maar toen ik verder keek viel me ineens iets heel anders op: een geweldig mooie horizon, waar de zon langzaam aan het opkomen was. Wauw! Ik maakte er meteen deze foto van.
Als deze jongens me niet hadden wakkergemaakt, had ik dit moeten missen. Ik ben ze dus dankbaar, omdat ik dankzij hen heb kunnen genieten van dit ontzettend mooie uitzicht.
Nino Loupatty
Mei 2012