Kinderwens

Gisteren was ik bij een vriendin die in haar jonge relatie graag een baby wou. Ze vertelde dat elk keer als ze dat ter sprake bracht bij haar vriend, deze ineenkromp. Alleen al bij de gedachte aan een kind kreeg hij het benauwd. Hij was bang voor zijn vrijheid. Het onderwerp leek meer en meer een wig tussen hen te drijven. Er spontaan over praten was na verloop van tijd niet meer mogelijk. Toch had mijn vriendin nog steeds haar kinderwens ...

Tot mijn verbazing kwam ze toen met een prachtig omdenkverhaal op de proppen, en ik dacht, dat is er eentje voor omdenken.nl. Ze vertelde: `Na verloop van tijd heb ik heb mijn taktiek veranderd. Elke keer wanneer we samen bij vrienden waren, zei ik héél luid: "Ik wil geen kinderen". Je had zijn gezicht eens moeten zien, de eerste keer dat ik dat op die manier zei! Ook bij volgende ontmoetingen met vrienden hield ik stug vol dat er wat mij betreft geen kinderen hoefden te komen. Vreemd genoeg begon de houding van B. na verloop van tijd te veranderen en vroeg hij op een gegeven moment aan mij: `Hoezo geen kinderen, waarom niet!?`. Vanaf dat moment was het B. die het onderwerp kinderen spontaan aanhaalde. "Ik wil wel kindjes hoor", verklaarde hij uiteindelijk serieus.`

Overigens had het verhaal nog een aardig staartje. Mijn vriendin vertelde: `Weet je wat het effect op mij was? Nu was ík het die soms dacht: `Tja, `t is wel leuk om kinderen te krijgen, maar dan gaan we wel minder vrijheid hebben ...`

Goedele Vercnocke

Januari 2011