Foutje? Bedankt!

Een van de strategieën van het omdenken is die van het doorzetten. Om het simpel te zeggen: net zo lang doorprutsen tot een gewenst resultaat bereikt is. Dat ‘gewenste resultaat’ kan overigens iets totaal anders zijn dan wat je hebt bedacht. Voor dit ‘gelukkige toeval’ bestaat een mooi woord: serendipiteit. Dit begrip is ooit prozaïsch omschreven als ‘naar een speld in een hooiberg zoeken en er met een mooie boerenmeid uitkomen.’

Serendipiteit kent vele verhalen. Eén van de beroemdste is wel dat van de 3M memoblaadjes, die het resultaat waren van de toevallige ‘ontdekking’ van hele slechte lijm. Lida van Driel kwam met een bijdrage op een ander vlak, een culinaire serendipiteit. Een verhaal uit het Frankrijk van de 19de eeuw.

“Een paar jaar geleden kwamen we, reizend door Frankrijk, aan het eind van de middag aan in Lamotte-Beuvron, een gemeente met ruim 4.000 inwoners in het departement Loir-et-Cher . Nooit eerder van gehoord maar tot mijn vreugde las ik in mijn reisgids dat hier de oorsprong van de Tarte Tatin lag. Deze Tarte Tatin, voluit Tarte des demoiselles Tatin is in 1889 geheel per toeval uitgevonden.

De zusjes Stéphanie en Caroline Tatin hadden het Hotel Tatin in Lamotte-Beuvron van hun vader geërfd. Het hotel annex restaurant stond bekend om de heerlijke appeltaart die door Stéphanie werd bereid. Tijdens een druk moment vergiste Stéphanie zich. In plaats van de appels op het deeg te leggen, legde ze het deeg op de appels, en ging de taart zo de oven in.

Stéphanie bemerkte haar vergissing pas toen ze de taart uit de oven haalde, maar in plaats van de taart weg te smijten, draaide ze de vorm gewoon om op een bord. Een knapperige koek met daarop gekarameliseerde appeltjes waren het resultaat, en het dessert werd wereldvermaard. Ik heb nooit meer zo`n verrukkelijke taart gegeten als op die avond in hotel Tatin.”


Bijdrage: Lida van Driel
Zie hier het recept van de taart.