Expat

Een Nederlander, werkend voor een internationaal bedrijf, werd uitgezonden naar Indonesië. Als expat in Indonesië krijg je altijd veel personeel. Per definitie. Het wordt je zelfs door de locale cultuur min of meer opgedrongen. Zo wordt bijvoorbeeld van welgestelde mensen verwacht dat ze, door personeel in dienst te nemen, iets van hun rijkdom delen met de locale bevolking. En dus had ook deze jonge expat al snel een chauffeur.

De chauffeur hield de auto keurig bij. Iedere keer wanneer de tank bijna leeg was, vroeg hij zijn werkgever geld om te gaan tanken. Dit was altijd hetzelfde bedrag en de Nederlander stond hier verder geen seconde bij stil. Totdat, na een half jaar, de man met zijn gezin een paar dagen wegging en zelf bij de eerste de beste tankbeurt er achter kwam dat een volle tank veel goedkoper bleek te zijn dan hij al die tijd had gedacht. Kwaad wilde hij meteen zijn chauffeur bellen om hem op staande voet te ontslaan. Zijn vrouw bracht hem echter tot bedaren en vroeg hem om niet uit emotie te handelen. Iemand ontslaan door het verlies van vertrouwen was immers een groot gezichtsverlies voor de chauffeur én zijn familie. Het dorp zou er schande van spreken.

Na het weekend nodigde de expat zijn chauffeur uit op zijn kantoor. Met een serieuze, indringende blik legde de expat uit wat er was gebeurd: “Ik ging met mijn familie een weekendje weg en belandde bij een tankstation. Wist jij dat jij het afgelopen half jaar te veel hebt moeten betalen bij het tankstation waar jij naar toe gaat? Volgens mij word je opgelicht door de pompbediende! Zou je hier in het vervolg goed op willen letten?”

De blik van de chauffeur sprak boekdelen. Hij biechtte onmiddellijk op dat het niet de pompbediende was, maar hijzelf die hem had bestolen. Zijn motief? Hij had er de ziektekosten van zijn moeder mee betaald.

Hoe het verhaal verder ging? De expat heeft samen met zijn chauffeur een goede regeling afgesproken om de ziektekosten van zijn moeder te financieren. Niet alleen heeft de Nederlander daarna voor vele jaren een trouwe en eerlijke chauffeur gehad, maar ook werd er een hechte vriendschap opgebouwd met de familie van de chauffeur. In het hele dorp werd de expat op handen gedragen.


Michiel Janssen