Democratische kappers
Michiel Goemans is eigenaar van een aantal vestigingen van Kinki-kapsalons. Toen hij begon was hij een autoritair leider: regels zijn regels en het personeel doet wat de baas zegt. Mede door die houding raakte hij steeds meer in conflict met personeelsleden en de sfeer werd er niet beter op. Dit was niet de manier waarop hij met zijn medewerkers wilde omgaan. Maar hoe dan wel?
Zelfsturing
Na een bezoek aan een seminar over zelfsturing besloot Michiel het roer om te gooien. Het beleid van de kapperszaken bepalen de medewerkers nu samen. Een maand nadat die zelfsturing was ingevoerd, betrapte Michiel een medewerker die geld pikte uit de kassa. Voorheen zou hij haar direct hebben ontslagen, nu ging hij met haar in gesprek samen met de rest van het team. Toen daaruit bleek dat ze niet om hulp durfde te vragen voor haar financiële problemen, besloot het team gezamenlijk haar nog een kans te geven.
Sterker nog: ze werd verantwoordelijk voor de kassa en financiën in een kapperszaak en het aanstellen van nieuwe medewerkers, en heeft jarenlang succesvol een kapperszaak gerund.
Lees in dit artikel van MT/Sprout meer over de aanpak van Michiel.
Omdenken op het werk
Misschien is jouw eerste reactie nu wel "dat is niet eerlijk" of "zo iemand verdient straf, geen tweede kans" of "als je zo begint, is het einde zoek en doet iedereen maar wat". Logisch, maar die overtuigingen zijn allemaal gebaseerd op gestold wantrouwen.
In ons boekje Omdenken op het werk gaat Berthold dieper in op zijn visie op omdenken op de werkvloer. Scroll verder voor een leesfragment van ons betoog om op de werkvloer de switch te maken van gestold wantrouwen naar vloeibaar vertrouwen.
Van gestold wantrouwen naar vloeibaar vertrouwen
Veel problemen op de werkvloer zijn in de kern een uiting van een dieperliggend probleem: fundamentele machtsongelijkheid. Alle pogingen in regels vast te leggen hoe werk eerlijk georganiseerd kan worden zijn niets anders dan gestold wantrouwen.
Hoe zou je het probleem van gestold wantrouwen kunnen omdenken? Het antwoord op die vraag is in ieder geval niet om meer van hetzelfde te doen: meer regels, meer bureaucratie. Maar wat dan wel? Hoe kun je ervoor zorgen dat je uit de negatieve spiraal van gestold wantrouwen komt en gaat samenwerken op basis van vertrouwen?
De sleutel waarmee je het hele bouwwerk kunt laten kantelen ligt, naar mijn overtuiging, in de durf om te vertrouwen op de interne sturing van mensen. Waar verlangen mensen naar? Wat drijft hen? Wat brengt hen in beweging? In de kern: wat willen mensen uit zichzelf? Ook en vooral als ze nergens toe gedwongen of voor beloond worden? Om die vraag te beantwoorden moet je niet kijken naar wat mensen níet willen en waar ze bang voor zijn, maar naar wat ze wél willen en waar ze van nature naar verlangen.
We kunnen daarom maar beter onze aandacht verleggen van steeds betere regels maken (externe sturing) naar het benutten van de talenten en verlangens van onze werknemers en collega's (interne sturing). Op die manier beschikken we over een hefboom om heel veel problemen op en rond werk om te denken. Anders gezegd: de omslag van bureaucratie naar interne sturing; van gestold wantrouwen naar vloeibaar vertrouwen.
Heb jij ook een omdenkverhaal?
Iedere zondag lees je op deze website een Omdenkverhaal. Kom je zelf zo'n verhaal tegen? Bijvoorbeeld in de krant, op je werk, thuis of online. Of heb je zelf iets omgedacht dat perfect past tussen alle Omdenkverhalen op deze website? Laat het ons dan vooral weten, want we zijn altijd op zoek naar fraaie voorbeelden. Mail jouw verhaal of tip naar contact@omdenken.nl. Dank je wel!
